Een tijd geleden vertelde ik aan een journalist waar ik mee bezig was en hoe ik naar leiderschap kreek.
Zij zei dat ze een versje in een poëzie-album had gelezen en dat ze gelijk daaraan moest denken. Het heet "Kees de hond"
Kees huishond wil geen hond meer zijn. Hij zegt: 'ik word een heer,
zoals mijn baas met vest en jas, een hoed en zo meer.
En aan mijn poot hang ik een stok waarmee soms heren lopen.
En als ik dan een winkel zie, ga ik een pijpje kopen'
Maar toen, toen zag die Kees een poes en was hij toch weer een hond.
Sprong blaffend, bijtend door de tuin. De aarde vloog in het rond
Je anders voordoen dan je bent, dat houdt niemand vol.
je valt dan net als Keesje hond, heel spoedig uit je rol.
Heeft Leiderschap niet dezelfde moraal? Als ik "technocratische" leider wil zijn, maar dat absoluut niet ben. Moet ik dat willen zijn? En voor wie doe ik dat? Ben benieuwd hoe jij hiernaar kijkt.
