Bij het woord inchecken denk je in de zomerse periode vast al snel aan een hotel of een vlucht, of wellicht bij de trein. Gelukkig wordt inchecken ook steeds vaker gebruikt in een vergadering. Om bij een overleg even te starten met ‘hoe zit je erbij’. Super belangrijk, heel fijn en effectief dat merk ik als ik in check met een team of bij een bijeenkomst. Voor sommige mensen is het heel gebruikelijk en logisch is om dit te doen, en voor anderen nog nieuw of misschien wat spannender.
De echte vraag gaat dan ook over het inchecken bij onszelf. Doen we dat? Hoe vaak? Hoe eerlijk? En hoe doe je dit? Misschien meerdere keer per dag voel je even waar je lijf behoefte aan heeft. Of doe je het alleen als iemand anders het vraagt? In alle gevallen is het oké, er ligt er geen oordeel op. Het is wel leerzaam er bewuster bij stil te staan.
Bij stil staan en inchecken voelen onze gevoelens. Dat kunnen fijne gevoelens zijn, of minder fijne en uitdagendere. Gevoelens die je herkent en vaker voelt of emoties die je minder vaak tegenkomt. Mooi te zien dat spelenderwijs kinderen ook steeds hier mee worden grootgebracht worden. In de kleuterklas van mijn oudste dochter (is nu bijna 12) stonden 8 jaar geleden ijscostokjes in de kleuterklas. Van die houten stokjes, maar dan zonder een ijsje erop maar met een gezichtje erop getekend. Ze mochten iedere ochtend bij binnenkomst in de klas een stokje pakken en hem plaatsen in een bakje met een lach gezicht, neutraal gezicht of sip/verdrietig gezicht. De hele simpele vorm van : hoe zit je erbij?
Het is anno 2024 afhankelijk van de betreffende leerkracht of op werk van leidinggevende of collega’s. Dat vind ik zelf vreemd en verwonderlijk in deze tijd. Bijvoorbeeld bij kinderen : we leren ze lezen en rekenen, maar de meest cruciale vaardigheid in jezelf - namelijk voelen hoe het met je gaat en dat verwoorden - krijgt beperkt de aandacht. Nu kun je dat thuis doen denk je wellicht. En dat klopt, maar niet iedereen kan dit leren aan zijn of haar kinderen als het voor hem of haar lastig is. Zo belangrijk je gedachten en je gevoelens goed kunnen verwoorden, en je behoeften kunnen aangeven. Soms leer ik daarbij van mijn dochtertjes!
Het inchecken bij onszelf zorgt ervoor dat je met de juiste energie kan werken, omdat je namelijk door inchecken hopelijk ook weet waar je zelf behoefte aan hebt. Dat is lang niet altijd het geval – komen we later op terug. Ik zie ook dat veel mensen super goed zijn in anderen aanvoelen. Dus als je een vriend of vriendin en collega familielid tegenover je hebt, kun je wellicht aan voelen hoe diegene erbij zit of zelfs waar diegene behoefte aan heeft. Is diegene ongeduldig, heel blij of moe? Het is soms makkelijker om bij de ander in te checken, dan dat je zelf doet. Daarom denk ik dat we het echt met elkaar mogen oefenen.
Wat heb jij ervoor nodig om even stil te staan, je zelf de vraag te stellen: hoe gaat het met me? Dat is niet de algemene vraag snel op straat: hoe gaat het? Maar de vraag "hoe gaat het echt met je?". Voor mij is het fijnste moment aan het eind van de avond als de kinderen slapen én het huis rustig en opgeruimd is. Dan met een kop thee en soms een kaars aan. Heerlijk, ik geniet er van. Meestal is het bij mij dan een combinatie van inchecken en reflecteren. Inchecken is wat anders dan reflecteren, waarbij we snel weer in ons hoofd gaan zitten en vooral nadenken. Inchecken gaat voor mij om het moment, wat voel ik me nu en waar heb ik behoefte aan?
Vanuit duurzaamheid overweging hoop ik dat we nog vaker bij onszelf en bij elkaar inchecken. Super belangrijk bij ons gevoel en bij ons lichaam te blijven, gezien daar ook de energie zit. Een duurzamere en toekomstbestendige manier van inchecken: geen vlucht nemen maar de ruimte voor jezelf nemen.
